Heb je ooit opgemerkt in een ziekenhuis dat kleine, soms wat langere dingen die meestal aan een uitschuifbare standaard hangen met zoiets als een grote zak, van waaruit vloeistof ononderbroken naar het lichaam van de patiënt stroomt? En staat bekend als Burette IV. Is een cruciaal hulpmiddel dat wordt gebruikt om medicijnen toe te dienen aan patiënten die hun medicatie niet oraal kunnen innemen. Dit kan van alles zijn, van te ziek zijn tot gewoon een suboptimale operatie. Een burette IV zal een aanzienlijke hoeveelheid vloeistof bevatten om in te gaan, enzovoort. Dan kunnen artsen en verpleegkundigen toezien hoe de patiënt de juiste hoeveelheid van zijn medicijn krijgt.
De buret IV bestaat uit twee basisdelen. Het is een kleine kamer voor het medicijn en er is ook een dunne lange buis, die direct in uw ader wordt aangesloten. Het hele circuit staat op een standaard en zwaartekracht (zal de stroom naar de patiënt versnellen) Nou, omdat dit zo belangrijk is voor de toediening van medicijnen — snel en effectief aan die patiënt.
Dus het proces van het starten van een buret IV is heel precies. Eerst moet de verpleegkundige of arts deze hoge IV-standaard vastzetten, met een buret erbovenop. Dit zorgt ervoor dat het stabiel en bruikbaar is. Daarna plaatsen ze het medicijn in een andere druppel (mini) buret IV. Wanneer dat gebeurt, moeten ze heel voorzichtig zijn en ervoor zorgen dat er geen medicijn uitlekt; er vindt zelfs geen luchtbel in de buis plaats
Zodra het medicijn is ontvangen, bevestigt een zorgmedewerker of verpleegkundige deze buret 4 op een IV van persoonstoegang. Dit wordt in de ader ingebracht met een naaldachtige zeer flexibele hemirror, die zich uitstrekt tot een lange buis. Die zal vervolgens het medicijn vanuit een kleine kamer, door de buis en uiteindelijk in het lichaam van de patiënt laten stromen. Zo'n delicaat proces dat precisie en zorg vereist
Terwijl de medicatie doordruppelt, moeten artsen en verpleegkundigen goed opletten. De kleinere kamer is gemarkeerd, zodat ze kunnen zien hoeveel medicatie er naar de patiënt gaat. Ze hebben niet het gevoel dat de patiënt een overdosis krijgt. De verpleegkundige kan de snelheid, de stroom en de plaats (locatie op het lichaam) van de medicatietoediening regelen.
Dit zijn in principe kortetermijn-iv's die door ziekenhuizen worden gebruikt en die aan een buret kunnen worden bevestigd, vandaar de naam Burette IV. In veel gevallen is dit niet optioneel. Ze kunnen bijvoorbeeld antibiotica geven om infecties te doden, een zoutoplossing toedienen die wordt gebruikt om patiënten gehydrateerd te houden en pijnstillende medicatie verstrekken, evenals chemotherapiemedicijnen (gebruikt bij de behandeling van kanker).
In Emg blijken burette-IV's zoals deze erg nuttig. De burette-IV maakt het mogelijk om snelwerkende medicatie direct in de bloedbaan te brengen van patiënten die niet kunnen slikken of vloeistoffen kunnen innemen wanneer ze hun medicatie dringend nodig hebben. Dit kan enorme gevolgen hebben voor wat er vervolgens gebeurt bij de behandeling van een patiënt — misschien zelfs voor leven of dood.